Θα ξανάρθω
Όταν η βροχή θα πέφτει
Πάνω στα λουλούδια
του κήπου σου
Και θα με δεις
Όταν οι ηλιαχτίδες
Διώξουν τα σύννεφα
Μέσα στις σταγόνες
Που λάμπουν πάνω στα φύλλα
Κι αν μου μιλήσεις
Και μου πεις σ’ αγαπώ
Θα φύγω και θα
χαθώ
Στην αιώνια νύχτα
Της καρδιάς σου …..
Αιώνιε έφηβε
Στο βάθος του δρόμου
Μη γυρίσεις να με δεις
Θέλω να με θυμάσαι με την ορμή της νιότης μου
Μη δεις τις ρυτίδες του χρόνου
Θα ταραχθείς
Είναι το δικό σου πρόσωπο
Και θα λυπηθείς …..
Άνεμε του δειλινού
Έφερες μια αχνή μακρινή μελώδια
Σαν θρήνου ενός
βιολιού
Ξεχασμένου
Σαν παράπονο παιδιού
Που ζητάει να βγει απ’ τη λήθη
Μα η ψυχή είναι βαριά γιατί δεν έχει πια φτερά
Χαθήκαν μέσα
στου χρόνου
Την αχόρταγη
σπηλιά
Να αναζητά
Τους έρωτες που την τσακίσαν
Με τα φαρμακερά τους βέλη …
Ζηνοβία Μαρνέζη 2012
Σκέφτηκα να μαζέψω τα σκόρπια στιχάκια μου και να φτιάξω μια ιστορία αγάπης !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπεροχα τα σκορπια σου και το βιντεο καταπληκτικο ταιριάζει πολύ ! ANASTASIA GOYT
ΑπάντησηΔιαγραφήτο αιώνιε έφηβε... άψογο.. και τα άλλα.. μπράβο Ζήνα... θα χαρώ να διαβάσω κι άλλα σκόρπια... νασαι καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφή